دوازدهم: مناجات عارفان‏

الهی !

درخت وصف ، بی شک به آسمان ثنای تو نتواند رسید و پرنده عقل به اوج جمال تو بال نتواند سائید .

خدایا!

در چنته کوچک فهم ما کی ابراز درک تو می گنجد و در کوله بار خرد ما کجا توشه راه قله جلال تو جای می گیرد ؟

پای عقل در راه درک تو کفش آبله پوشید و به مقصد نرسید و چشمها بر خیمه گاه تو در انتظار ماند و رخسار زیبای تو ندید ، که تو مر پناهگاه معرفت خویش را راهی نیافریده ای ، جز کوره راههای عجز .

خداوندا !

ما را از آنانی قرار ده :

که درختهای اشتیاق در باغهای سینه هایشان ریشه دوانده وشعله های عشق تو آتش به دلهایشان زده و رایحه جمال تو پرنده افکارشان را اوج تازه بخشیده .

آنان که در مزارع قرب تو ، به چراگاه مکاشفه آمده اند و از چشمه عشق تو با جامهای لطف تو می نوشند .

آنان که :

در جوار خانه تو مسکن گزیده اند و آب حیات از باران مهر تو می نوشند و لباس از نسیم تو می پوشند .

آن پروانه ها که هماره گرد تو می گردند و وام زندگی از آتش عشق تو می گیرند .

آنان که در بلندای قله ملاطفت تو تنفس می کنند .

خداوندا !

ما را از آنانی قرار ده :

که اطراق در کنار جوی صفای تو کرده اند واز سبزینه وفای تو می زیند .

آنان که پرده های جهل از جلوی چشمانشان برداشته شده وابرهای ظلمت در آسمان وجودشان شکافته شده .

آنان که از خیمه خویشتن رهایی یافته اند وحصار هوی را در هم شکسته اند .

آنان که از بیراهه های وهم و چند راه های ریب خلاصی یافته اند .

آنان که به جغد بیم وکبوتر امید از یک پنجره می نگرند .

آنان که گلیم خویش را از گرد گمان تکانده اند و ملخهای شک را از مزارع دلهای خویش رانده اند .

خدایا !

ما را از آنان قرار ده :

که سینه هایشان با تنفس در فضای عرفان تو گشاده گشت .

آنان که در دریای سعادت ، کشتی همتشان با بادبان زهد پیشی گرفت .

همانها که جامه کردار در رود تو شستند و لقمه رفتار از دست تو گرفتند و شراب گفتار از جام تو نوشیدند.

آنها که در کوره انس تو گداخته شدند و با سوهان تو صیقل یافتند .

آنها که وجودشان در مسیر توفانهای وحشت ، ایمنی از تو یافت و پیکرشان در مسیر سیل های بنیان کن استقامت از تو گرفت وخاطرشان با رجعت به سوی تو ، پروردگار خدایان، سلطان پادشاهان ومالک حاکمان آرامش یافت ودلهایشان با یاد تو اطمینان گرفت و روانهایشان در اقیانوس رستگاری به کشتی یقینی نشست و روحهایشان آرامش را در بغل گرفت .

و از دیدار معشوقان نگاه منتظرشان برق زد وچشمانشان روشنی یافت .

و آرامش بر باد رفته با رجعت مسافران آرزو باز گشت .

و قرار از جان پر کشیده شان با دیدار خواسته هایشان در وجود نشست .

آنان که در معامله دنیا وآخرتشان به سود مقصود شان نایل آمدند و آنان که از فانی گذشتند تا به باقی رسیدند.

آنان که در دام سفلی فرود نیامدند تا در اوج علوی پریدند.

آنان که در طوفان مهلک دریا کشتی خویش سبک کردند تا به ساحل سلامت رسیدند.

خدایا!

چه لذت بخش است گذر نسیم یاد تو بر دلها وچه زیباست پرواز پرنده خاطر تو بر قلبها وچه شیرین است پیمودن اندیشه در جاده غیب ها بسوی تو .

چه روح می بخشد گام زدن در مسیر عرفان تو و چه جان می دهد ایمان به غیب تو .

خدای من ! محبوب من !

چه خوش است طعم عشق تو .

چه شور آفرین است نگاه عاشقانه تو .

چه تکان دهنده است توجه مهر آمیز تو.

چه شیرین است زندگی در کنار تو و در زیر سایه لطف تو .

چه لذت بخش است گرمای دست نوازش تو

خدای من !

چه آرامش هیجان انگیزی می بخشد نگریستن به چشمهای تو .

چه بی قراری آرامی است بر در خانه محبت تو .

محبوبم !

نه تنها از خویش مران که در کنارم گیر و دامنت را پناه جاودانه من ساز .

مرا از نزدیکترین عارفان و شایسته ترین بندگان و راستگوترین مطیعان و خالص ترین عبادت کنند گان و مخلص ترین روی به تو آورندگان قرار ده .

ای خلاق بزرگیها و ای آفریننده عظمت ها ! و ای در وجود آورنده رتبه های بلند !

ای عظیم ! ای جلیل ! ای بخشنده کرم و ای کرامت محض !

ای دست گیرنده و به مقصد رساننده !

تو را سوگند به رحمت و نعمت بی منتهایت که اجابت کن !

ای مهربانترین بخشندگان !