الرَّابِعَة عَشَر: مُناجات المُعتَصِمین»
خدایا اى پناه پناه جویان و اى پناه ده پناهندگان
وَیا مُنْجِىَ الْهالِکینَ، وَیاعاصِمَ الْبآئِسینَ،
و اى نجات دهنده هلاک شدگان و اىنگهدار بیچارگان
وَیا راحِمَ الْمَساکینِ، وَیا مُجیبَ الْمُضْطَرّینَ،
و اى مهرورز مسکینان و اى اجابت کننده درماندگان
وَیاکَنْزَ الْمُفْتَقِرینَ، وَیا جابِرَ الْمُنْکَسِرینَ،
و اى گنج فقیران و اى جبران کننده دلشکستگان
وَیا مَأوَى الْمُنْقَطِعینَ، وَیا ناصِرَ الْمُسْتَضْعَفینَ،
و اى جاى ده دور از وطنان و اى یاور آنانکه ناتوانشان شمرده اند
وَیا مُجیرَ الْخآئِفینَ وَیا مُغیثَ الْمَکْرُوبینَ،
و اى پناه ده ترسناکان و اى فریادرس غمدیدگان
وَیا حِصْنَ اللّاجینَ، اِنْ لَمْ اَعُذْ بِعِزَّتِکَ فَبِمَنْ اَعُوذُ،
و اىقلعه محکم پناهندگان اگر من به عزت تو پناه نیاورم پس به که پناه برم
وَاِنْ لَمْ اَ لُذْ بِقُدْرَتِکَ فَبِمَنْ اَلوُذُ،
و اگر به قدرت تو دست پناهندگى دراز نکنم پس به که پناهنده شوم
وَقَدْ اَ لْجَاَتْنِى الذُّنُوبُ اِلىَ التَّشَبُّثِ بِاَذْیالِ عَفْوِکَ،
(خدایا) گناهان مرا ناچار کرده که به دامان عفوت چنگ زنم
وَاَحْوَجَتْنِى الْخَطایا اِلىَ اسْتِفْتاحِ اَبْوابِ صَفْحِکَ،
و خطاها مرا نیازمند کرده که از تو بخواهم درهاى چشم پوشیت را به رویم بگشایى
وَدَعَتْنِى الْإِسآئَةُ اِلَى الْأِناخَةِ بِفِنآءِ عِزِّکَ،
و بدیها مرا بدینجا کشانده که به آستان عزت تو بار اندازم
وَحَمَلَتْنِى الْمَخافَةُ مِنْ نِقْمَتِکَ عَلَى الْتَّمَسُّکِ بِعُرْوَةِ عَطْفِکَ،
و ترس از انتقام مرا واداشته که به رشته محکم مهر تو چنگ زنم
وَما حَقُّ مَنِ اعْتَصَمَ بِحَبْلِکَ اَنْ یُخْذَلَ،
و براستى آنکس که به ریسمان تو چنگ زند سزاوار خوارى نیست
وَلا یَلیقُ بِمَنِ اسْتَجارَ بِعِزِّکَ اَنْ یُسْلَمَ اَوْ یُهْمَلَ،
و آنکس که به عزت تو پناهنده شود تسلیم کردنش و یا واگذاردنش شایسته نیست
اِلهى فَلا تُخْلِنا مِنْ حِمایَتِکَ، وَلا تُعْرِنا مِنْ رِعایَتِکَ،
پس اى خدا ما را از حمایت خویش وامگذار واز رعایت خود باز مدار
وَذُرْنا عَنْ مَوارِدِ الْهَلَکَةِ، فَاِنَّا بِعَیْنِکَ وَفى کَنَفِکَ وَلَکَ،
و از پرتگاه هاى هلاکت بازدار زیرا ما در تحت توجه تو و در کنف حمایت توو از آن توئیم
اَسْئَلُکَ بِاَهْلِ خآصَّتِکَ مِنْ مَلائِکَتِکَ وَالصَّالِحینَ مِنْ بَرِیَّتِکَ،
از تو خواهم به حق خاصان درگاهت از فرشتگان و شایستگان از بندگانت
اَنْ تَجْعَلَ عَلَیْنا واقِیَةً تُنْجینا مِنَ الْهَلَکاتِ، وَتُجَنِّبُنا مِنَ الْافاتِ،
که براى ما سپرى قرار دهى که ما را از مهالک نجات دهد و خودت ما را از آفات دور کنى
وَتُکِنُّنا مِنْ دَواهِى الْمُصیباتِ، وَاَنْ تُنْزِلَ عَلَیْنا مِنْ سَکینَتِکَ،
و از مصیبتهاى بزرگ ما را محفوظ دارى و از آرامش خود بر ما فرود آرى
وَاَنْ تُغَشِّىَ وُجُوهَنا بِاَنْوارِ مَحَبَّتِکَ، وَاَنْ تُؤْوِیَنا اِلى شَدیدِ رُکْنِکَ،
و چهره هاى ما را به انوار محبت خویش بپوشانى و در پایگاه محکمت ما را جاى دهى
وَاَنْ تَحْوِیَنا فى اَکْنافِ عِصْمَتِکَ، بِرَاْفَتِکَ وَرَحْمَتِکَ
و ما را در کرانه هاى عصمت خویش بدارى به حق عطوفت و مهرت
ویا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
واى مهربانترین مهربانان
|
خداوندا! ای پناهگاه تبعیدیان ! گریزگاه گریزندگان ! مأمن پناهندگان ! مأوای سالکان ! ای امید محرومان ورانده شدگان ! ای منجی به هلاک افتادگان و پای در گل ماندگان ! ای نگاهدارنده بینوایان ! ای چراغ در راه ماندگان ! ای دستگیرنده از فقر بر زمین افتادگان ! و ای شنوای ناله فریاد در گلو ماندگان ! ای دست گیرنده دست از جان شستگان ! ای سر فرا آورنده از تنها وآخرین در امید بیچارگان ! ای گنج مخفی مستمندان ! ای یکتای دو تا شدگان ! ای بند زننده کاسه دل در خود شکستگان ! ای مرهم زخم خوردگان ! ای ملجأ پی خستگان ! ای پشتیبان مستضعفان ! ای پناه وحشت زدگان ! ای فریاد رس اندوهگینان ! ای قلعه آوارگان ! اگر پناهنده به درگاه عز تو نشوم ، به کجا پناهنده شوم ؟ مطمئن تر از قلعه قدرت تو کجاست ؟ کجا پنهان شوم امن تر از سایه مهابت تو ؟
خدایا! گرگان درنده گناهانم مرا به دامن عفو تو آویخته اند ، مرانم . وخطاهایم مرا به کوچه اغما ز تو کشیده اند، مخواه که نمانم . نادرستی رفتارم مرا در زیر سایه پرده پوشی تو نشانده است ، به کس منمایانم . آلودگیم مرا به چشمه عفو تو گسیل داشته است ، راضی مشو که تشنه بمانم .
خدایا! من از بیم کیفر تو و وحشت انتقام تو نیز به تو پناه آورده ام . مولای خویش را آزرده ام و از ترس مجازات او دامن خود او را چسبیده ام . گل را شکسته ام و به دامان باغبان پناهنده شده ام . آب فطرت خویش گل آلود کرده ام وخالق را به شفاعت می طلبم .
خدایا! نافرمانی تو کرده ام و از بیم نگاه خشم آلود تو به زیر شولای مهر تو پنهان می شوم . گریز گاهی جز به سوی تو نیست .
خدای من ! سزای کوبنده در نگشادن نیست و سزای پناهنده ، راه ندادن ، نه . جزای آنکه پای آبله و درد آلوده تا قله عز تو بالا آمده است ، به دره سوق دادن نیست .
خدایا! گرسنه ای غریب افتاده است و جز راه خانه تو نمی داند ، سزاوار گرسنه ماندن نیست . سزای تشنه ای که به یقین آب را نزد تو می داند ، ترک خوردن لبها و زبان از خشکی نیست .
خدایا! به دردمند مویه کننده ، خشمگین نگریستن رواست ؟ بیچاره پناه آورده را از خویش راندن شایسته است ؟
خدایا! ما چون کوری که بوی منزل معشوق را دنبال میکند ، رو به سوی تو راه افتاده ایم ، از چاههای بین راه نیز دستگیرمان تویی . چرا که ما در جاده توجه تو گام می زنیم . ما از اقصای دیدرس بی منتهای تو می آئیم . ما در فضای نگاه تو تنفس می کنیم . مگر نه اینکه ما از آن توایم ؟ بی تو کیستیم ؟
خدایا! به تقدیس برگزیدگان ملائکه ات وشایستگان آفرینشت وبندگانت ، که سپری ما را عطا کن که از خنجرهای مهلک وتیرهای آفت بار وزخم بلاهای ایمان خوار ، حفظ کند .
خدایا! آرامش در دست توست وجان ، تنها با دم تو قرار می یابد و دل ، تنها با یاد تو اطمینان می پذیرد .
خدایا! جوی کوچک وجود ما تنها با پیوستن به دریای تو آرام می گیرد . آرامشی از خویشتن نصیبمان فرما و آینه صور ما را با انوار محبت خویش جلا بخش .
خدایا! ما را در میان دستهای خویش گیر و بر زانوی عصمت خویشت بنشانمان ، بحق مهرت و محبت و رحمتت ای مبدأ مهر و ای منتهای رأفت .
|
جریان اصلاحات، حامی فسادهای بزرگ
از هول هلیم تو دیگ افتادن یک اصلاح طلب - به مناسبت 28 مرداد - کودتای آمریکایی علیه مصدق
تو ,ای ,، ,خدایا ,اى ,وَیا ,ما را ,و اى ,و از ,که به ,را از
درباره این سایت