الثَّالثَة عَشر: مُناجات الذّاکرینَ»
اِلهى لَوْ لاَ الْواجِبُ مِنْ قَبُولِ اَمْرِکَ، لَنَزَّهْتُکَ مِنْ ذِکْرى اِیَّاکَ،
خدایا اگر پذیرفتن فرمانت واجب نبود تو را پاکتر از آن مى دانستم که من نام تو را به زبان آورم
عَلى اَنَّ ذِکْرى لَکَ بِقَدْرى لا بِقَدْرِکَ،
گذشتهاز اینکه ذکرى که من از تو کنم به اندازه فهم من است نه به مقدار مقام تو
وَما عَسى اَنْ یَبْلُغَ مِقْدارى حَتّى اُجْعَلَ مَحَلّاً لِتَقْدیسِکَ،
و تازه مگر چه اندازه امید است قدرم بالا رود که محل تقدیس (و به پاکى ستودن) تو قرار گیرم
وَمِنْ اَعْظَمِ النِّعَمِ عَلَیْنا جَرَیانُ ذِکْرِکَ عَلى اَلْسِنَتِنا،
و از بزرگترین نعمتهاى تو بر ما همان جریان داشتن ذکر تو برزبان ما است
وَاِذْنُکَ لَنا بِدُعآئِکَ وَتَنْزیهِکَ وَتَسْبیحِکَ
و همان اجازهاى است که براى دعا کردن و به پاکى ستودنت به ما دادى
اِلهى فَاَ لْهِمْنا ذِکْرَکَ فِى الْخَلاءِ وَالْمَلاءِ، وَاللَّیْلِ وَالنَّهارِ،
خدایا پس ذکر خویش را به ما الهام کن در خلوت و جلوت و شب و روز
وَالْإِعْلانِ وَالْإِسْرارِ، وَفِى السَّرَّآءِ وَالضَّرَّآءِ، وَآنِسْنا بِالذِّکْرِ الْخَفِىِّ
و آشکار و نهان و در خوشى و ناخوشى و ما را به ذکر خفى و پنهانت مأنوس کن
وَاسْتَعْمِلْنا بِالْعَمَلِ اَّکِىِّ، وَالسَّعْىِ الْمَرْضِىِّ، وَجازِنا بِالْمیزانِ الْوَفِىِّو به کار پاکیزه و کوشش خداپسند وادار و پاداش ما را به سنگ تمام بده
اِلهى بِکَ هامَتِ الْقُلُوبُ الْوالِهَةُ، وَعَلى مَعْرِفَتِکَ جُمِعَتِ الْعُقُولُ الْمُتَبایِنَةُ،
خدایا دلهاى شیدا همه سرگشته و تشنه توأند و خِرَدهاى متفرق و جدا
همه در مورد شناسایى و معرفت تو متفق گشته اند
فَلا تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ اِلاَّ بِذِکْراکَ، وَلا تَسْکُنُ النُّفُوسُ اِلاَّ عِنْدَ رُؤْیاکَ،
و از اینرو دلها جز به یاد تو آرام نگیرند و جانها جز به مشاهده جمالت تسکین نیابند
اَنْتَ الْمُسَبَّحُ فى کُلِّ مَکانٍ وَالْمَعْبُودُ فى کُلِّ زَمانٍ، وَالْمَوْجُودُ فى کُلِاَوانٍ،
تویى که در هر جا تسبیحت گویند و در هر زمانى پرستش کنند و در هر آن موجود بوده اى
وَالْمَدْعُوُّ بِکُلِّ لِسانٍ، وَالْمُعَظَّمُ فى کُلِّ جَنانٍ،
و به هر زبان تو را خوانند و در هر دلى تو را به بزرگى یاد کنند
وَاَسْتَغْفِرُکَ مِنْ کُلِ لَذَّةٍ بِغَیْرِ ذِکْرِکَ، وَمِنْ کُلِّ راحَةٍ بِغَیْرِ اُنْسِکَ،
و از تو آمرزش خواهم از هر لذتى جز لذت تو و از هر آسایشى جز انس با تو
وَمِنْ کُلِّ سُرُورٍ بِغَیْرِ قُرْبِکَ، وَمِنْ کُلِّ شُغْلٍ بِغَیْرِ طاعَتِکَ،
و از هر شادمانى بجز قرب تو و از هر سرگرمى به جز فرمانبرداریت
اِلهى اَنْتَ قُلْتَ وَقَوْلُکَ الْحَقُّ،
خدایا تو فرمودى و گفتهات حق است
یا اَیُّهَا الَّذینَ امَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْراً کَثیراً، وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَاَصیلاً،
اى کسانى که ایمان آوردهاید خدا را یاد کنید یاد کردن بسیار و تسبیح او گوئید در بامداد و پسین»
وَقُلْتَ وَقَوْلُکَ الْحَقُّ فَاذْکُرُونى اَذْکُرْکُمْ، فَاَمَرْتَنا بِذِکْرِکَ،
ونیز فرمودى وگفتهات حق است مرا یاد کنید تا من هم شما را یاد کنم» پس تو ما را به یاد کردنت دستور فرمودى
وَوَعَدْ تَنا عَلَیْهِ اَنْتَذْکُرَنا تَشْریفاً لَنا وَتَفْخیماً وَاِعْظاماً،
وبه ما وعده دادى که براى شرافت و عزت و عظمت بخشى به ما تو هم ما را یاد کنى
وَها نَحْنُ ذاکِرُوکَ کَما اَمَرْتَنا،
و ما هم اکنون مطابق فرمانت تو را یاد کنیم پس تو هم به وعده خویش وفا کن
فَاَنْجِزْ لَنا ما وَعَدْتَنا، یا ذاکِرَ الذَّاکِرینَ،
اى که از یادکنندگانت یاد کنى
ویا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
واى مهربانترین مهربانان
|
خدای من ! اگر اطاعت امر تو نبود ، هرگز با کوره خاطر خویش بر ساحل دریای یاد تو گذر نمی کردم چرا که می دانم ظرف وجود من شایسته من است ، نه بایسته تو . وکاسه دل من به اندازه ظرفیت خویش از بحر تو آب ذکر بر می دارد، ونه به وسعت بی کرانگی تو . وکجا پای ناتوان مرا قدرت نیل به شناختگاه مقام قدس توست ؟
خدایا! همین که به اذن تو بر ذهن این ناپاک ، یاد پاکی مطلق می گذرد ، مرا بزرگترین نعمت توست وهمین که این آلوده را نام منزه تو بر زبان می رود ، مرا عظیم ترین لطف توست .
خدایا! تو منزه تر از آنی که بر زبان ما تنزیه بگذری و تسبیح تو برتر از آنست که تا اوج دلهای ما تنزل کند . وتقدیس تو فراتر از آن که خود را به بالهای قلب ما بیالاید.
اما خدای من ! ما را به خویش خوان در هویدا و نهان و از روشنای ذکرت بر ما بتابان ،در صبح و شامگاهان . و از زلال خاطره ات ما را بنوشان ، در آشکار و پنهان . و نسیم یادت را بر دلهای ما بوزان ، در بهار و خزان .
خدای من ! چه دلهای سرگشته که شیفته تو گشت وچه قلبها که بی تاب ودیوانه تو شد و چه عقلها که معرفت تو را گرد هم آمد و راه به جایی نبرد .
خدای من ! دلها کجا بی یاد تو آرام می شود وقلبها کجا بی گرمای نفس تو مطمئن ؟
خدای من ! این جانهای بی قرار جز لحظه دیدار آرام وقرار نمی گیرند .
خدایا! تو منزه هر مکانی و عبود هر زمانی وموجود در هر لحظه وآنی ، تو منادی هر زبانی ومعظم هر دل وجانی ! پناه بر تو اگر لذتی بی یاد تو نام لذت بگیرد . و راحتی بی انس تو نام راحت پذیرد . پناه بر تو که جان جز در جوار قرب تو روی مسرت ببیند وشغلی از طاعتت مایه نگیرد .
خدای من ! تو گفتی به حق وچه صادقانه وصمیمانه که : ای ایمان آورندگان ! یاد خدا کنید ، زیاد و همیشه وه ر آن و هر لحظه و تسبیح وتنزیه او کنید هر صبح وشام ». گفتی و به حق و چه بزرگانه و دلسوزانه که : یادم کنید تا از یادتان نبرم ، بخوانیدم تا دست گیرم ، رو سوی من کنید تا به سویتان بیایم ». پس تو فرمان یاد خویش دادیم و تو نیز وعده وفا فرمودیم . هم یاد کردن ما ، تو را لطف توست وهم یاد کردن تو ما را . فرمودی که حضورت را در دلمان مستدام کنیم تا تو نیز از یادمان نبری . ما عامل فرموده های توئیم ، ما به یاد تو زیست می کنیم ، تو نیز از ابر وعده خویش باران وفا ببار و ما را در نظر آر . ای در یاد آورنده به خاطر دارندگان ! ای حضور قلب ذاکران ! ای در اندیشه آنان که در اندیشه تواند ! ای به یاد آنان که با یاد تو می زیند ! ای مهربانترین مهربانان !
|
جریان اصلاحات، حامی فسادهای بزرگ
از هول هلیم تو دیگ افتادن یک اصلاح طلب - به مناسبت 28 مرداد - کودتای آمریکایی علیه مصدق
تو ,یاد ,، ,خدایا ,خویش ,بی ,ما را ,و از ,را به ,تو را ,یاد تو ,سیزدهم مناجات یادکنندگان
درباره این سایت